Ilustrimi paraqet një virion – thërrmija infektive që është projektuar për transmetimin e gjenomit të acidit nukleik midis mikpritësve ose qelizave pritëse. Një virion nuk është i njëjtë me një virus. Unë e përkufizoj virusin si një entitet biologjik të veçantë me pesë karakteristika të ndryshme. Të tjerë besojnë se virusi është në fakt qeliza pritëse e infektuar.
Nga:Virology Blog: By Vincent Racaniello / The virus and the virion1
Ideja se virusi dhe virioni janë të dallueshëm u propozua për herë të parë nga Bandea në vitin 1983. Ai sugjeroi se një virus është një organizëm pa një strukturë morfologjike kohezive, me nënsisteme që nuk janë në vazhdimësi strukturore:
Viruset paraqiten si organizma të cilët kalojnë në ciklin e tyre ontogjenetik përmes dy fazave fenotipike dalluese: (1) faza vegjetative dhe (2) faza e grimcave virale ose acidit nukleik. Në fazën vegjetative, e konsideruar këtu si faza ontogjenetikisht e pjekur e viruseve, molekulat e tyre përbërëse shpërndahen brenda qelizës pritëse. Në këtë fazë virusi tregon vetitë kryesore fiziologjike të organizmave të tjerë: metabolizmin, rritjen dhe riprodhimin.
Çfarë është një virus?
Viruset2 janë entitete biologjike të dallueshme me vetitë e mëposhtme:
1. Një virus është një parazit infektiv, i detyruar intracellular.
2. Materiali gjenetik i një virusi është ose ADN-ja ose ARN-ja.
3. Materiali gjenetik i një virusi hyn në një qelizë pritëse dhe drejton prodhimin e blloqeve ndërtuese të grimcave të reja virusale (të quajtura virione).
4. Virionet e reja bëhen në qelinë pritëse nga montimi i këtyre blloqeve të ndërtimit.
5. Virionet e reja të prodhuara në një qelizë pritëse pastaj transportojnë materialin gjenetik viral në një qelizë tjetër pritëse ose organizëm për të kryer një raund tjetër infeksioni.
Viruset janë të lehtë për t’u kuptuar kur i zvogëlojmë vetitë e tyre në përshkrime të thjeshta si ato të listuara më sipër. Çështjet e ngatërruara qëndrojnë në detaje – dhe me viruset, ka shumë, shumë detaje.
–
Sipas hipotezës së Bandeas, qeliza e infektuar është virusi, ndërsa grimcat e virusit janë ‘spore‘ ose forma riprodhuese. Teoria e tij u injorua kryesisht deri në zbulimin e mimivirusit gjigant, i cili replikon gjenomin e ADN-së së tij dhe prodhon virione të reja në citoplazmë brenda ‘fabrikave’ virale komplekse. Claverie sugjeroi se fabrika virale korrespondon me organizmin, ndërsa virioni përdoret për t’u përhapur nga qeliza në qelizë. Ai shkroi se “të ngatërrosh virionin me virusin do të ishte njësoj si të ngatërroje një qelizë spermatozoide me një qenie njerëzore”.
Nëse pranojmë se virusi është qeliza e infektuar, atëherë bëhet e qartë se shumica e virologëve e kanë ngatërruar virionin dhe virusin. Kjo ndoshta është pasojë e faktit se virologjia moderne i ka rrënjët në studimin e bakteriofages që filloi në vitet 1940. Këto viruse nuk nxisin fabrikat qelizore, dhe zhduken (faza e eklipsit) herët pas hyrjes së qelizave. Shembujt bashkëkohorë të një konfuzioni të tillë përfshijnë prodhimin nga virologët strukturorë të kristaleve virusale, dhe vëzhgimin se viruset janë njësitë më të bollshme në det.3 Në të dy rastet është virioni që po studiohet. Por virologët nuk janë të vetmit në faj – mediat shkruajnë për virusin e SIDA-s ndërsa tregojnë një ilustrim të virionit.
Ata që e konsiderojnë virusin si qelizën e infektuar besojnë gjithashtu se viruset janë gjallë.
… Mund të konkludohet se qelizat eukariotike të infektuara në të cilat fabrikat virale kanë marrë kontrollin e makinerive qelizore u bënë vetë viruse, fabrika virale duke qenë në atë rast ekuivalente e bërthamës. Duke adoptuar këtë pikëpamje, më në fund duhet t’i konsiderojmë viruset si organizma qelizorë. Ato janë natyrisht një formë e veçantë e organizmit qelizor, pasi nuk kodojnë ribozomet dhe membranat e tyre qelizore, por huazojnë ato nga qelizat në të cilat jetojnë.
Ky argument çon në supozimin se viruset po jetojnë, sipas përkufizimit klasik të organizmave të gjallë si organizma qelizorë. Raoult dhe Forterre kanë propozuar, pra, që bota e gjallë të ndahet në dy grupe të mëdha organizmash, ato që kodojnë ribozomet (arkaea, bakteret dhe eukarya), dhe organizmat kapsid-kodues (viruset).
–
BANDEA, C. (1983). Një teori e re mbi origjinën dhe natyrën e viruseve Journal of Theoretical Biology, 105 (4), 591-602 DOI: 10.1016/0022-5193(83)90221-7
Forterre, P. (2010). Defining Life: The Virus Viewpoint Origins of Life and Evolution of Biospheres, 40 (2), 151-160 DOI: 10.1007/s11084-010-9194-1
Referenca
